Boeren Bondig - lief en leed

Ik zei het vorige week al: boeren in het buitenland, dat is toptelevisie. En jawel! Jawel! Het wás weer zo hoor! Ik heb gesmúld afgelopen zondag.

Waarheen leidt de weg
Vorige week kregen we al een klein voorproefje van Henrieke en Bert Bodywarmer in Parijs. U mag gerust weten dat Parijs een van mijn favoriete steden is. Onze bodywarmer dacht daar echter anders over. Ze spreken er geen Nederlands - en al zeker niet zijn dialect - alles is er duur, de plattegrond onleesbaar en dan heb je ook nog de hele tijd die blije snoet van Henrieke om je heen. Hij was niet blij. Verre van. Het was een grote ongemakkelijke bedoening.
Henrieke deed ondertussen heel erg haar best, die sleepte er zelfs lipgloss bij om bij Bert in het vizier te komen. Maar het mocht niet baten. Ik denk dat dit de eerste en tevens de laatste gezamenlijke vakantie van dit stel was.

Team Jurjen
Klaas en Willem waren door de KRO in een soort bedoeïenentent gestationeerd, waarschijnlijk uit biologisch dynamische overwegingen. Bij dit duo miste er ook wat. Chemie, vooral. Dat lag aan Klaas, vooral omdat ik weiger te geloven dat het aan Willem lag. Toen ze gingen paardrijden had Klaas bovendien ook al geen énkele chemie met het paard en dat maakt veel duidelijk. Immers: meestal zijn Klazen heel goed met paarden. (zie sinter-Klaas)
Wat ik nu hoop is dat Willem Klaas alsnog gedumpt heeft en in allerijl eerst zijn moeder heeft gebeld ("Sorry mam, ik had naar je moeten luisteren") en toen Jurjen ("Sorry Jurjen, ik had naar mijn moeder moeten luisteren. Kom je terug?") En dat Jurjen dan "ja" heeft gezegd en dat die goeierd volgende week als de ware match meekomt naar het terugkomfeestje.

Aadpraat 
Zou Jeanet eigenlijk wel blij zijn dat Aad haar gekozen heeft, vraag ik me af. Ze deed in elk geval de gehele tijd in Hamburg alsof ze er geen reet aan vond en ze doet steeds een beetje Eucalyptisch tegen Aad. Wat ik me natuurlijk ook best wel kan voorstellen, maar in de setting is het toch apart.
Aad deed ondertussen wel zijn best om Jeanet te overtuigen van zijn oprechtheid, maar het wilde steeds maar niet zo van de grond komen. Hij liep gearmd met haar alsof hij een bos brandnetels naar de markt bracht en met dat geblaat van hem zal hij nooit in de categorie 'innemende persoonlijkheden' terechtkomen. Bovendien eet hij smerig, alsof hij te weinig Kukident aan zijn ondergebit heeft gesmeerd. Overigens moest ik daarbij ongewild wel aan mijn opa denken. Niet omdat dat ook een narcistische zak hooi was, maar omdat hij qua tafelmanieren best een bijspijkercursusje kon gebruiken. Opa hield zich verre van Kukident; die deed gewoon zijn gebit uit als hij ging eten. Vervolgens wikkelde hij zijn tanden in een zakdoek en legde hij ze naast zijn bord. Qua 'smakelijk eten' viel er een wereld te winnen.
Maar verder was mijn opa heel tof en dat kun je van Aad niet zeggen. Misschien komt hij wel naar de terugkoppeling met een van de dochters van Jeanet. Zou me niet eens verbazen.

Echte liefde
Gelukkig was het niet alleen maar kommer en kwel. Bij twee stellen was er duidelijk sprake van heel echte liefde. Ten eerste was dat bij Henk en zijn Fiona, die het idee van twee aparte hotelkamers bespottelijk vonden. Nee, deze twee tortelduifjes wilden álle tijd die ze samen op Malta waren zo goed mogelijk besteden. Ze deden leuke dingen (dolfijnen knuffelen, een diner aan zee) en ondertussen hadden ze een constante post-coïtale blik in de ogen. En terecht. Ze zijn jong, verliefd en op vakantie.
Overigens wil ik na al mijn Henkontwijkend gedrag van de afgelopen weken toch even iets positiefs opmerken over deze boer. Henk heeft een lekker kontje. Maar echt. Dat u het weet.

Bij Martin en Wilma hing de seks iets minder in de lucht, de liefde en de blijheid des te meer. Ze betrokken een riante hotelsuite in Krakau waar ze volgens Wilma verstoppertje konden spelen en ze genoten. Van hun tripje, van elkaar, van het hervonden levensgeluk. Het is ze zo gegund. Ik hoop dat Martin en Wilma samen heel erg oud worden en dat ze dan over een paar decennia de hit van het bejaardenhuis zijn, waar ze een tweepersoonskamer krijgen omdat ze niet zonder elkaar kunnen.

Tijdsprong
Maar goed, eerst maar eens zien hoe alle vlaggen er vier maanden later bij hangen. Dat zien we aanstaande zondag. Ik denk dat Aad en Henrieke in hun uppie komen en dat Martin en Henk nog net zo verliefd zijn op respectievelijke Wilma en Fiona als we eergisteren zagen. En wat Willem betreft...

Jurjen. Ik hoop het echt.