Boeren Bondig - een nabrander

“Zou Jeanet eigenlijk wel blij zijn dat Aad haar gekozen heeft, vraag ik me af. Ze deed in elk geval de gehele tijd in Hamburg alsof ze er geen reet aan vond en ze doet steeds een beetje Eucalyptisch tegen Aad. Wat ik me natuurlijk ook best wel kan voorstellen, maar in de setting is het toch apart.”

Dit schreef ik half november aan het eind van het Boer Zoekt Vrouw feuilleton 2012. Ik blijk een vooruitziende blik te hebben.

Goed nieuws
Vanochtend stond ik op het punt om naar het museum te vertrekken toen ik een nieuwsbericht op de radio hoorde. Boer Aad is weer vrijgezel.
Mijn humeur – dat tot dat moment aardig te lijden had gehad onder een bloedneus – klaarde onmiddellijk enorm op. Sterker nog: het klaarde dusdanig op dat ik in triomf mijn armen in de lucht stak en “Jeeeeeeeej!” riep. Alsof het om een door mij geleverde prestatie ging. Terwijl ik er dus echt geen bal mee te maken heb, maar ik vond het gewoon heel opbeurend nieuws.

Aad

Ik kan me haast niet voorstellen dat er mensen zijn die boer Aad al vergeten zijn. Samen met Richard bekleedt hij nog steeds de nummer één positie in de ranking “Meest creepy boer ooit” Maar ik wil natuurlijk best even de geheugens opfrissen.

-        Hij was eng. Zo eng dat iemand mij toevertrouwde dat ze een beetje bang van hem was. Dat lijkt me typerend, want het is niet eens dat je echt in elkaars buurt bent. Je zit gewoon thuis op je eigen bank en je kijkt naar opnames van hem en de emotie die dat teweegbrengt is angst.
Ik had dat zelf ooit bij de heks uit de Kleine Zeemeermin, maar ook wel bij bepaalde horrorfilms. Aad staat dus op gelijke voet met dit genre.

-        Al na twee afleveringen had hij de bijnaam “PsychopAad”. Dat hoef ik verder niet toe te lichten, lijkt me.

-        Zijn huis ziet er uit als een gemeubileerde koelcel. Of als een nader te specificeren ruimte in een crematorium.

-        Ergens in mijn feuilleton had ik het vrij uitvoerig over Midsomer Murders. En ook bij Lucky TV legden ze de link tussen Aad en een moordenaar. Iedereen achtte hem duidelijk tot moord in staat.

-        Hij heeft het inlevingsvermogen en de zorgzaamheid van een schroevendraaier. Toen een van zijn dates een hevig bloedende vinger had, toonde hij geen enkele bereidheid om daar even een pleistertje op te plakken. Terwijl: iedereen die wel eens een bloedende vinger heeft gehad (en wie is der persoon die dat euvel niet kent?) weet hoe lastig het is om daar zelf een beetje fatsoenlijk iets omheen te doen. Maar Aad vond dat ze het zelf maar moest regelen en weigerde pertinent elke hulp.

-        Tot slot was Aad dan weer wèl het type dat veel mensen graag eens een high-five zouden geven. Met een schoffel. In z’n gezicht.

Uit

Maar goed. De liefde lonkte dus toch en Jeanet mocht blijven. Nu was dat niet per se een slechte match, want Jeanet was ook niet direct het zonnetje in huis. Maar goed, als je zo’n levenshouding deelt kan je in theorie nog best gelukkig worden met elkaar. Dus ze gaven het een kans.
Dat het niet goed is uitgepakt blijkt nu. Jeanet heeft haar koffer gepakt en is hem gesmeerd en Aad blijft alleen achter. En daar zie ik nu toch wel een risico.

Hij zal vroeg of laat weer op zoek gaan naar een vrouw. Met een beetje pech stort hij zich in het uitgaansleven of op een datingsite, of hij belt Yvon of ze nog een ordner met afgewezen vrouwen heeft die hij mag inzien (die ordner, niet die vrouwen). En dat moeten we niet hebben. Niet omdat Aad beter af is in z’n eentje, wel omdat vrouwen (omnia) beter af zijn zonder Aad.

Doe met deze informatie wat u wilt – u bent in elk geval gewaarschuwd.