Another one bites the dust

Het liep al een tijdje niet lekker tussen mij en mijn stofzuiger.
Ik vroeg meer van hem dan hij me kon bieden, terwijl ik mijn verwachtingspatroon heel redelijk vond. We waren allebei niet bereid tot concessies en voila: een conflict was geboren.

Man 
Mijn stofzuiger was eigenlijk gewoon een vervelende man.
Geen eigen initiatief.
Lui.
Viezig.
Een tijdlang probeerde ik onze relatie op zo'n niveau te houden dat ik de stofzuiger in elk geval niet hoefde af te schrijven, maar het werd steeds moeilijker. Verleden week raakte het onthechtingsproces in een stroomversnelling toen ik zijn slang eruit rukte. Niet de stang maar de slurf. Voor wie me niet snapt wil ik wel een situatieschets maken. Hoe dan ook: de stofzuiger was disfunctioneler dan ooit.

Oplossingsgericht
Nu had ik – anticiperend op een naderende breuk – al een beetje op het wereldwijde web gesurft om een degelijke vervanger te zoeken. Daarbij had het fenomeen ‘robotstofzuiger’ mijn pad gekruist. Ik vond het fascinerend en ik bedacht redenen waarom ik zo’n ding nodig had. Echte goede redenen.. Zoals rugklachten en een pesthekel aan stofzuigen, maar bovenal: mijn gigantische nieuwsgierigheid naar het functioneren van een robotstofzuiger.

En dus schafte ik me zo'n ding aan. Sinds afgelopen zaterdag heb ik de robotstofzuiger in huis. Ik heb het ding Mien gedoopt en ik ben fan

Uiterlijke kenmerken
Als je Mien ziet moet je in eerste instantie aan een UFO denken. Ze is rond met knipperende lichtjes, een soort landingsgestel en een bumper. Maar als je haar openmaakt, komen er geen gezellig bliepende buitenaardse wezens uit gekropen. Dat is jammer, want ik zag mogelijkheden. Die imaginaire aliens hadden mooi al het huishoudelijke werk kunnen doen dat de kaboutertjes over het algemeen laten liggen en waar Mien niet toe in staat is. Maar helaas. De ingewanden van Mien zijn puur praktisch: een filtertje, een bakje en een knots van een batterij.

Ontdekkingen
De robotstofzuiger, zo bleek, heeft overeenkomsten met een puppy. Of ik benader alles wat klein is en over de grond krabbelt op eenzelfde wijze, dat kan ook. Anyway: terwijl Mien over de vloer scharrelde riep ik haar, moedigde ik haar aan en ontfutselde ik een sok aan haar grijpgrage bekje. Ze luisterde - geheel conform de puppynorm - voor geen meter.
Op een gegeven moment kwam Mien enthousiast naar me toe, maar dat had niets met affectie te maken. Mien komt altijd naar je toe, als je maar op een strategische plek gaat staan.

Het idee is natuurlijk dat Mien in haar eentje stofzuigt, zodat jij in die tijd een online cursus Swahili kan volgen, of een afwasje kan wegwerken, of een boek kan lezen. Maar: in plaats van al die nuttige alternatieven, liep ik enthousiast achter Mien aan te dribbelen (Mien: “Je bent zelf een puppy!”) En ik legde stofjes en kruimeltjes voor Mien neer, om te zien hoe ze daarmee omging. Ik vond het máchtig mooi. Eerlijk gezegd hoop ik dat mijn enthousiasme samenhangt met de noviteit die Mien in mijn huishoudentje is. Anders ga ik echt een beetje aan mezelf twijfelen. Nog meer dan anders bedoel ik.

Kijkdag
Ik denk erover om demonstraties te verzorgen voor alle geïnteresseerden. Kunnen jullie zelf zien hoe futuristisch ik tegenwoordig ben. Ik heb gewoon een robot in huis!! Ik hàd al een vaatwasser – mocht iemand het zich afvragen: die heet Rafael van de Vaat – maar dat is inmiddels voor iedereen gewoon. Een robot daarentegen, die heeft niet iedereen. Dus oh, ik ben trots op Mien.
Als er animo is voor demonstraties, dan hoor ik dat graag.

Klein dingetje: door mijn enthousiasme en de kwaliteiten van Mien is mijn huis nagenoeg stofvrij. Dus bring your own dust, dan maken we er een feestje van.